به پیام آور مهر
از حرا آمد و مبهوت و پریشان شده بود
مملو از عشق خدا، قاصد ایمان شده بود
از حرا آمد و قانون خدا بر دوشش
مالک عرش خدا، صاحب دیوان شده بود
یک صد و چارده آواز غزلناک آورد
از گلوی ملک وحی غزلخوان شده بود
یک صد و چارده آئینه که بی زنگارند
مرحم صد دل آزرده ی عریان شده بود
آمد از غار حرا، شهر غزلخوانی کرد
ذهن تفتیده ی ظلمت زده بریان شده بود
منتشر کرد نگاهش جریانی از عشق
که همه شهر از آن لحظه مسلمان شده بود
آنقدر شوق که از عمق نگاهش می ریخت
"روزبه" عاشق و شیدا شده، "سلمان" شده بود
محمد حسن زاده
از شاهراه می گذری ای امام شهر
آغاز می شود هیجان از سلام شهر
شاباش گام های تو مشک و گل و گلاب
بوی تو یاس می فشرَد در مشام شهر
تعداد عاشقان تو از حد گذشته است
صف بسته اند بر سر راهت تمام شهر
در مرو و توس نام تو را جار می زنند
نقّاره های هلهله بر پشت بام شهر
تا دلبرانه بوسه به انگور میزنی
شیرین شده است از لبِ نوش تو کام شهر
تاریخ تلخکامی تو زخم کهنه ایست
در ذهن میهمانکشِ کوفی مرام شهر
بعد از تو تاک بر تن خود پیچ میخورد
از سرنوشت تلخ خود و اتهام شهر
محمد حسن زاده 1386
ای تن سپرده یکسره بر بادها برقص
صوفی وشانه با دف فریادها برقص
آهوی دشت های پر از راز رازقی
اکنون به ساز مرده ی صیادها برقص
بعد از تبر تمام تنت تیر میکشد
پیش تبر به شیوه ی شمشادها برقص
در صد هزار خاطره تکرار می شوی
ای آشنا ! نرفته ی از یادها ! برقص
من را قیام تو به قیامت کشانده است
ایمان مست ! بر سر سجاده ها برقص
ای نسل بی رقیب سزاوار صد بهشت
بعد از تو در قبیله ی همزادها به رقص ↓
می آیم از شنیدن نام و نشان تو
گمنام ِ مانده در شب بیدادها ! برقص
محمدحسن زاده 1383
باد از شمال شرقی زلف تو رد شده
دنیا مسیر عاشقی اش را بلد شده
منظومه ی غریب خراسانی خدا!
در گردش به دور تو دلها رصد شده
حالا که ماه چهره ی تو قرص کامل است
در بندر دو پلک زمین جذر و مد شده
همواره رنج سهم دلت بوده و همین
تفسیر آیه ی "خلق الـ ....فی کبد"1 شده
تاریخ یک روایت تلخ تخیلی ست
اکنون به یمن نام رضا مستند شده
***
حالا شبانه های حرم، جشنواره ی
"هر کس برای تو دل پاک آورد" شده
1 : اشاره به آیه ی 4 سوره ی بلد « لقد خلقنا الانسان فی کبد » به راستی که انسان را در رنج آفریده ایم
محمدحسن زاده
