مثل توام ولی به خدا بی گناه تر
با اینهمه دچار سرشتی تباه تر
مثل منی مذاب و کمی بعد سرد سرد
این هم نشان حادثه هایی سیاه تر
از فاصله چطور نگوییم، گرچه هست
این فاصله ز چیدن گندم گناه تر
تا کی من و تو پشت به خورشید می کنیم؟
تا کی شویم پیش همه روسیاه تر
اما نه، این نهایت ما نیست، شک نکن
این را که هست یک نفر از ماه،ماه تر
یک شب نگاهمان کند و بعد ناگهان
بر دردهای ما شود از ما گواه تر،
یا اینکه راهمان بدهد زیر چتر خود
وقتی نبیند از من و تو بی پناه تر!
وقتی تمام فاصله ها آب شد، شود
وضع من و تو هم پس از آن روبراه تر!
ندا جلالی
جهت خواندن نقدها به ادامه مطلب مراجعه کنید
